Gjithmonë kam besuar tek fati dhe kam ditur se asgjë nuk ndodh rastësisht. Para disa vitesh humba bashkëshortin tim dhe për të mbijetuar, vendosa të jap me qira një nga dhomat e mia.
Qiradhënësi ishte një djalë i ri, Ruslan, i cili ishte piktor, dhe menjëherë më pëlqeu, nuk ngjante me djemtë e moshës së tij, ishte i serioz, i lexuar, shpesh mbrëmjeve pinim çaj në kuzhinë, bisedonim, ndanim përvojat dhe pikëpamjet tona.
E dija që kishte një baba që jetonte në fshat dhe drejtonte një fermë, ai gjithashtu ishte djalë i ve, por nuk e kisha njohur kurrë. Çdo ditë Ruslan më tregonte për projektet e tij dhe unë i shpërndaja planet e mia, dhe të dyve na dukej shumë interesante.
Njëherë i dhashë hint se ishte koha të gjente një grua, por ai më përgjigji me turp se nuk dinte si të fliste me vajza. Pas këtij bisedimi kaloi rreth një muaj. Një ditë ktheva nga shtëpia e fqinjës, hyra në dhomën e Ruslanit dhe e pashë duke punuar me një model, dhe menjëherë iku nga dhoma, duke menduar se qiradhënësi im i ri po merrej me diçka tjetër.
Më vonë, gjatë një tasse çaji, ai më pranoi se i pëlqente ajo vajzë, por nuk dinte si t’ia thoshte. Doli se më vonë e ftuam atë vajzë për çaj, sikur për t’u shpjeguar për atë keqkuptim, pastaj ata të rinjtë filluan të flisnin dhe akulli mes tyre u thye. Ruslan më falënderoi shumë herë për këtë, dhe një herë më kërkoi të lejoja babanë e tij të vinte dhe të qëndronte tek ne për një periudhë kohe, për të bërë disa analiza.
Ai madje tha se mund të paguante për trajtimin e babait të tij, por unë nuk mora paratë. Babai i tij erdhi dhe nuk mund të besoja se mund të interesohesha kaq shumë për një burrë, prandaj filluam të flasim dhe doli se kishim shumë gjëra të përbashkëta.
Tani po planifikojmë dy dasma – atë të Ruslanit dhe të dashurës së tij dhe timen me babain e Ruslanit. Jam e lumtur dhe gëzohem që vendosa të jap dhomën me qira.
