Gjatë lindjes së gruas time, ndodhi një ngjarje e rëndë. Ajo vdiq. Ajo lindi dy vajza të shëndetshme, por vetë ajo shkoi në botën tjetër. Nuk e imagjinoja dot si të jetoja pa të, si ta përballoja një humbje të tillë. Por nuk pata shumë kohë të trishtohem, sepse kisha dy foshnje në duar, më duhej të shkoja në pushim prindëror dhe paratë nuk mjaftonin. Gjatë muajve të parë nuk flija thuajse fare.
Mësoja si të kujdesesha për fëmijët, merrja ndonjë punë të dytë, mundoja të dilja, bëja gjithçka që mundja. Por prapë nuk mjaftonin paratë. Dhe pastaj, një ditë, shikova veten në pasqyrë dhe thjesht u trishtova. Nuk kisha rruar për një kohë të gjatë, gjithçka ishte e mbuluar me mjekër. Edhe sytë ishin të shtruar, ndjeja sikur isha plakur 10 vjet për çdo muaj që kishte kaluar. Atëherë, shokët më sugjeruan të merrja një kujdestare me orar, më dhanë numrin.
E thirra dhe më përgjigj një vajzë, Katia. Kujdestarja nuk ishte një grua e moshuar, por një vajzë e re, shumë simpatike. I lashë vajzat te ajo dhe shkova në frizer. Kur ktheva, vajzat ishin duke fjetur dhe shtëpia ishte e pastër, si nuk kishte qenë për një kohë të gjatë. Gjeta një punë dhe fillova ta thërrisja Katian më shpesh për të qëndruar me vajzat. Vura re se ajo e kishte shumë të lehtë të lidhej me fëmijët.
Më pas mësova se Katia kishte humbur prindërit e saj kur ishte e re, ajo dhe motra e saj e vogël jetonin me xhaxhain dhe hallën e tyre. Ata kishin fëmijë të vegjël dhe i duhej të mësonte të kujdesej për ta. Po bëhesha gjithnjë e më shumë i lidhur me Katian, kur nuk ishte në shtëpi gjatë fundjavave, ndihesha i mërzitur. Dhe pastaj e kuptova se thjesht nuk mund të mos mendoja për të.
Kur fillova të fitoja më shumë dhe të ndihesha më i sigurt në vete, i thashë Katisë se ajo më pëlqente. Ajo e pranoi me gëzim. Atëherë i thashë se doja të filloja të takohem me të, dhe kështu lindi dashuria jonë. Tani Katia është gruaja ime, ajo është shtatzënë dhe pret një djalë. Pothuajse pas pak kohe do të kemi një shtesë të re në familjen tonë.
