Unë jam Olesa, burri im quhet Vladimir, u njoftuam, u dashuruam, u martuam dhe vendosëm se na duhej një apartament, sepse përse të paguajmë qira tek xhaxhai im, nëse mund të blejmë një apartament me hipotekë dhe të paguajmë për strehimin tonë.
Kështu bëmë, por nuk kishim para të mjaftueshme për depozitën fillestare, kështu që vendosëm të kërkojmë ndihmë nga prindërit tanë dhe prindërit e mi na dhanë sa mundën, ndërsa Svetlana Petrovna, kështu quhet nëna e burrit tim, tha se do të shesë vilën e saj dhe do t’ua japë paratë, dhe e bëri këtë.
Kryem rindërtimin me duar tona, babai im na ndihmoi, ai ishte ndërtues, dhe kur përfundoi rindërtimi, ne u transferuam në apartamentin tonë, gëzimi ishte i madh. Por një ditë vjehrra më thirri dhe më tha që do të vijë, mendova se do të vinte për vizitë, vendosa patën në furrë, por ajo nuk erdhi.
Vjehrra ime erdhi me valixhet dhe tha se ajo gjithashtu kishte të drejtë për këtë apartament, sepse kishte shitur vilën e saj dhe na kishte dhënë paratë, dhe tani do të jetonte në këtë apartament me ne. Nuk mund të duronja dhe mendova, mirë, le të jetojë këtu, por thellësisht e kam gabuar.
Mbrëmjen tjetër po përgatisja darkën për nesër, sepse kur kthehesha nga puna, nuk kisha forcë as të ha, e as të gatuaja. Dhe tani vërejta që kur kthehesha në shtëpi, nuk gjeta asnjë ushqim të gatuar, fillova të pyesja, dhe vjehrra ime menjëherë filloi të bërtiste duke thënë se më vjen keq që i bëra një pjatë me një lloj ushqimi të keq për të, dhe kjo ndodhte pothuajse çdo ditë.
Pastaj fillova të vërej se ajo hidhte sytë në gjërat e mia personale; kur ia thashë, përgjigja ishte vetëm se po e tradhtoja burrin tim me ato të brendshme të keqe dhe se shumë shpejt do të ndaheshim dhe apartamenti do të duhet të ndahej. Nuk mund ta duroja më, i thashë burrit tim që më vjen keq, akoma nuk kemi fëmijë, kështu që le të jetojë.
Një ditë nuk shkova në punë, blova paraprakisht një bravë, thirra një çelës dhe u ula të prisja që vjehrra ime të dilte nga shtëpia. Kur ajo doli, menjëherë hipa në apartament me çelësin, mblodha gjërat e saj, i vura para derës dhe i dërgova një mesazh burrit tim duke i thënë që, nëse dëshiron të jetojë me mua, duhet të zgjedhë: ose unë, ose nëna e tij.
Vjehrra ime hyri në hyrje, pa gjërat e saj, dhe i telefonoi djalit të saj, filloi ta mësonte për jetën, duke thënë se isha grua e keqe, dhe se duhej të divorcoheshim. Nuk e dëgjova se çfarë i tha djalit tim, por duket se përgjigjja e tij nuk i pëlqeu. “Burri im më telefonoi dhe më tha se më do dhe dëshiron të jetojë me mua, por nëna e tij kthehet në apartamentin e saj.
Kaloi kohë, tashmë kemi një djalë, vjehrra ime nuk komunikon me ne, ka bërë një padi, do të na padisë për një pjesë të apartamentit. Vova i tha se, nëse nuk e tërheq padinë, nuk do të komunikojë fare me të, por vjehrra ime nuk dëshiron ta dëgjojë djalin e saj. Prindërit e mi, pasi e vlerësuan situatën, morën një kredi dhe na dhanë shumën që vjehrra ime kishte shtuar në tonën, dhe ne ia dorëzuam paratë në prani të dëshmitarëve.
Burri im nuk komunikon me nënën e tij, as unë nuk komunikoj me vjehrrën time. Kohët e fundit ajo u sëmur shumë rëndë, mjeku i saj na telefonoi nga spitali dhe donte të fliste me të afërmit e pacientit, por burri i saj refuzoi të shkonte dhe unë e ndjeva keq, por nuk po ndërhyj në marrëdhëniet e tyre. Vjehrra ime mbolli erë, dhe tani korr stuhinë, por më e keqja është se nuk kupton asgjë, që është e trishtueshme.
