Dikur kam punuar me një grua që gjithmonë kërkonte para për huazim. Më dhimbseshin, prandaj gjithmonë e ndihmoja. Fundja, ajo po rritte vetë dy fëmijë. Por një ditë e kuptova se po e bëja kot. Një koment i saj më bëri të rishikoj qëndrimin tim – që nga ajo kohë nuk huazoj para askujt.
Kur kolegia mori pagën, erdhi tek unë përpara të tjerëve dhe më ktheu borxhin, duke thënë:
— Si e shkëputur nga zemra.
Më ndjeva keq. Të gjithë po më shihnin, sepse ata nuk e dinin se ajo ishte borxhliu im. Duket sikur ajo më kishte huazuar mua para. Kur ajo kolege përparoi në një pozicion udhëheqës dhe arriti sukses financiar, ajo tregoi natyrën e saj të vërtetë.
Ishte edhe një ngjarje tjetër. Një herë duhej të blinim një frigorifer të ri. Shuma ishte mbledhur – prisnim vetëm fundjavën. Por një ditë para blerjes, miku im më kërkoi saktësisht atë shumë për huazim. Më premtoi se do ta kthente brenda një muaji.
Ateherë isha ende „e gjelbër” dhe naive, prandaj i ndihmova mikut tim. Sidomos sepse frigoriferi i vjetër ende funksiononte, kështu që blerja nuk ishte urgjente. Por gjatë atij muaji miku im u divorcua nga gruaja dhe u transferua në një qytet tjetër. Të gjitha kontaktet me të u ndërprenë. U takuam përsëri pas 5 vitesh. Por ai donte ta kthejë borxhin. E refuzova dhe i sugjerova të bëjë paqë me ndërgjegjen e tij.
Një herë, fqinja më mësoi. Kur u takuam në dyqan, më kërkoi të paguaja blerjet e saj, sepse kishte harruar portofolin në shtëpi. Kishin kaluar dy vjet nga ajo kohë – paratë kurrë nuk më u kthyen. Ajo sillet sikur nuk ka ndodhur asgjë, ndërkohë që mua më është bërë siklet ta kujtoj, pasi është pensioniste. Por shuma ishte e madhe. Mos mendoni se jam kaq naive sa të pres që të kthehen paratë për bukë dhe qumësht.
Kur ndihmon dikë, menjëherë ai fillon të të shmangë dhe të distancohet. Prandaj i kam ndaluar veprat e mira. Pavarësisht se sa para kam huazuar, ato rrallë janë kthyer. Dhe marrëdhëniet janë përkeqësuar vetëm. Ka një njohje që ende më shmang kur takohemi, edhe pse i kam huazuar para kur ishim studentë.
Nëse dikush më kërkon para, i them se nuk kam para në dorë – të gjitha paratë i kam në kartelë. Nuk përdor internet banking si rregull, dhe nuk kam kohë të kërkoj një bankomat. Në disa fjalë, mund të shpik shumë arsye. Prandaj mendoj se është më mirë të mos shkatërrohen miqësitë apo lidhjet familjare me borxhe dhe dhurata. Më vjen keq, jo për paratë, por për marrëdhëniet.
