Vitin e kaluar, nëna e burrit të tim u pensionua. Ndërsa burri i saj u pensionua pesë vjet më parë dhe shpesh jetonte jashtë qytetit. Dhe Barbara Kowalska shkonte te ai për fundjavë. Mendoj se kur Barbara Kowalska u pensionua, të gjithë në punë frymëmerrën nga lehtësimi. Sepse ajo nuk donte të largohesh, dhe kur dikush e sugjeronte këtë, ajo bënte gjithçka për të mbetur. Me akuza, shantazhe, skandale, njohje.
“Po unë jam kontabiliste. Di për shumë gjëra… prandaj nuk mund të më largonin, ata do të shuheshin vetë,” – më tha nëna e burrit tim.
Dhe në fund Barbara Kowalska u pensionua.
Shtëpinë në fshat filluan ta ndërtojnë kur u martova me djalin e tyre. Dëshironin një shtëpi me dy kate, me një vend për relaksim, liqen, kopsht. Burri i nënës së burrit tim ka qenë gjithmonë nën këmbët e saj. Pavarësisht punës së tij në shërbime.
Nëse Barbara thoshte se kështu do të ishte më mirë, duhej të gjenin pikërisht atë – thoshte Jacek Kowalski, duke i plotësuar çdo kapriç të gruas së tij, Barbarës.
Dhe para dy vitesh ata përfunduan ndërtimin e shtëpisë në fshat. Por unë me burrin tim shkonim rrallë atje. Atje ende po vazhdonin punimet ndërtimore, unë isha në shtëpi me fëmijën gjatë pushimeve të lindjes dhe nuk kishte kohë për pushim. Pse të shkojmë atje? Nëna e burrit punonte vetëm gjatë fundjavave, nuk kishte kohë për ne.
Tani, djali më i madh është tetë vjeç, dhe më i vogli – dy vjeç. Djali i madh shkon në shkollë, dhe unë qëndroj në shtëpi me djalin më të vogël. Një herë Barbara Kowalska shpalli se ata duhet të marrin një apartament në qytet, sepse u është vështirë të jetojnë me pension. Mendoj se e tha këtë pikërisht për mua dhe familjen time. Por ne tashmë kemi një apartament tonë. Dhe motra më e madhe e burrit tim jeton larg, vjen shumë rrallë. Një herë Barbara Kowalska na ftoi të shkonim në shtëpinë e saj në fshat. Nuk doja shumë të shkoja, sepse marrëdhëniet me prindërit e burrit tim nuk ishin shumë të ngrohta. Zakonisht thjesht na telefononte dhe pyeste se si janë nipat e saj. Unë isha e kënaqur me këtë. Por tani erdhi pensioni dhe vendosi të bëhet një gjyshe e mirë për fëmijët e mi.
“Ejani te ne për fundjavë! Ajër i pastër, do të pjekim shashlika, do të qëndrojmë. Do të luaj me nipat.”
Dhe kështu, u mblodhëm, burri im madje doli nga puna më herët për të arritur.
Shashlikat po pjeken. Shumë shpejt do të vendosim tavolinën. Ndërkohë, bëni komod te kati i sipërm.
Pata një pushim të mirë atë mbrëmje. Burri im u shërbye nga babai, Jacek Kowalski, dhe shkoi të flinte. Ndërsa unë shkova të vendosja djalin më të vogël për të fjetur, ndërkohë djali i madh qëndroi me gjyshen Barbara dhe gjyshin Jacek jashtë, erdhën dhe fqinjët.
Ktheva pas disa orësh.
“Po, mund ta marrësh. Më ka shteruar çdo forcë. Kaq aktiv është! Vrapon dhe vrapon! Asnjë moment paqë.”
Erdhi mëngjesi. U zgjova, shkova të përgatis ushqimin, djali më i vogël ishte me mua. Pastaj u zgjua djali i madh. Hëngrëm, dhe djali i madh shkoi të luajë futboll në kopsht. Më pas, në dhomën time hyri Barbara Kowalska me ankesa:
“Djali yt është shumë i keq. Qau, vraponte në shkallë. Po, fëmija është te mysafirët. Ende nuk janë zgjuar të gjithë!”
Por djali im po zbriste shkallët në heshtje. Ajo e ftoi vetë nipin, tani unë jam fajtorja. Më pas, fëmija u kthye pas një ore nga kopshti dhe vrapoi në shkallë, sepse të gjithë ishin tashmë poshtë.
“Shko, shko! Vrapoi në shkallë!!!”
Po, pse na ftoni atëherë, nëse ju pengon zhurma dhe prania jonë? Janë fëmijë. Të gjithë janë të zhurmshëm dhe aktivë!
Më pas, djali më i vogël filloi të bëjë skena… Barbara Kowalska kapi kokën:
“O, o, nuk mundem. Nuk do ta duroja. Po vazhdojmë edhe një ditë dhe do të më shkëputet. Mendoj se duhet të ikni sot.”
“Kam ende, nuk kam kaluar ende nga dje. Nuk mund të ulem pas timonit!”
“Do ta kontrollojmë…”
Atëherë shkova në dhomën time. Sepse koka e Barbarës Kowalska e dhembte nga gotat e djeshme. Ajo po kontrollonte çdo gjysmë ore nivelin e alkoolit në gjakun e burrit tim. Pas disa orësh, ne u larguam nga Barbara Kowalska.
Burri im vazhdon të mbajë kontakt me prindërit. Ndërsa unë nuk i përgjigjem telefonatave të Barbarës Kowalska. Ajo ishte ajo që na ftoi të kalojmë vitin e ri te ajo, por unë thashë se jam kundër dhe nuk do të shkoj. Një herë mjafton.
