Në mëngjes Nastia u zgjua më herët se i fejuari i saj Olegu dhe menjëherë shkoi në kuzhinë për të përgatitur mëngjes për të. Olegu i pëlqente sallat me djathë, kështu që Nastia u përpoq të bënte sa më shumë që të mundej, që Olegu të ngrinte mirë.
Kur i fejuari u zgjua, ai menjëherë nisi bisedën për paratë që Nastia po kursente për udhëtimin e dasmës. Olegu nuk po i kontribuonte me paratë e tij, sepse mendonte se ishte më mirë t’i kursejnë për të blerë një apartament të ri. Apartamenti ku ata jetonin i përkiste gjyshes së ndjerë të Nastas. Apartamenti ishte i vjetër, por Nastia e pëlqente aty, aty kaloi fëmijërinë e saj. – Mendova se më mirë do të ishte të shpenzonim këto para për një makinë të re.
Përndryshe, ne do të bëhemi familje së shpejti dhe ne nuk kemi makinë. – Po për udhëtimin? Nuk kam qenë kurrë në det, aq shumë kam dëshiruar të shkoj. – Epo, mund të shkojmë për pushime në vilë. Nuk ka asgjë të veçantë në det, unë kam qenë. Dhe atëherë, në apartament hyjnë të afërmit – nusja e ardhshme dhe djali i saj më i vogël. Siç rezultoi, vëllai i vogël i Olegut kishte hyrë në universitet dhe ishte më afër nga shtëpia e Nastas. Prandaj, pa dijeninë e Nastas, u vendos të kalonin të gjithë atje. Të afërmit u ulën për tavolinë dhe filluan të hanë sallatat e ngrohta me djathë. Nastia hyri në dhomën e saj. Ajo u ul në karrigen e gjyshes dhe filloi të qajë.
Papritur dëgjoi zërin e gjyshes. Ai tha se dashuria është kujdes për njëri-tjetrin, prandaj është më mirë të mos nxitoni për martesë… Nastia kuptoi se gjyshja kishte të drejtë. Olegu nuk e merr parasysh mendimin e saj, po menaxhon paratë e saj dhe tani po menaxhon edhe apartamentin. Nastia e telefonoi shoqen e saj dhe e kërkoi që të marrë çelësat nga Olegu. Dhe ajo grumbulloi gjërat e saj, bleu një biletë për në det dhe shkoi. Ajo i shkroi Olegut një mesazh se martesa nuk do të ndodhte dhe se shoqja do t’i merrte çelësat nga shtëpia mbrëmjen. Më pas, Nastia e fiksoi telefonin që Olegu të mos e shqetësonte derisa ajo të shijonte detin.
