Kështu ka qenë gjithmonë, që nga fëmijëria ime. Ishte një fëmijë që nuk dëshirohej, dhe prindërit e mi nuk e kanë fshehur kurrë këtë. Motrat e mia dhe unë nuk ishim shumë larg njëra-tjetrës në moshë, vetëm tre vjet. Prandaj, traditë ishte që të vishja rrobat e motrës sime.
Në klasën e pestë isha shumë më e lartë se motra ime, por ende vishja rrobat e saj. Shkonte në shkolla të ndryshme, kështu që askush nuk e kuptonte që vishja rrobat e saj. Fillova të vishja rroba të reja vetëm në gjimnaz. Për prindërit e mi, motra ime ishte speciale: ajo shkonte në kurse, dhe merrte mësues privat. Pushimet e verës i kaloja tek gjyshja ime, dhe çdo gjashtë vjet shkoja në det me prindërit e mi. Asnjëherë nuk më ka shkuar mendja të luftoj, të kërkoj drejtësi në ndonjë mënyrë. Situata nuk më pëlqente, por kisha frikë të bëja ndonjë hap.
Kisha vetëvlerësim të ulët, çka nuk është e çuditshme. Motra ime zgjodhi universitetin më prestigjioz në Ukrainë, por nuk u pranua në buxhet. Prindërit e mi ishin kundër pagesës së një shume kaq të lartë. Unë u pranuar, por prindërit e mi më thanë: “Nëse hysh në një universitet të financuar nga shteti, mirë. Nëse jo, kërko punë.” U pranuar në buxhetin shtetëror, por askush nuk u gëzua për këtë, as nuk më uruan. I kapa gjërat e mia dhe u transferova në konvikt. Ishte mjaft për mua, isha lodhur nga indiferenca e prindërve të mi. Në konvikt njoha një djalë, për të cilin më pas u martova. Ishja shtatzënë në vitin e pestë dhe vendosëm të festonim dasmën.
Ata kërkuan që të heq dorë nga fëmija. Më shqetësuan, më quajtën turp, më thanë që nuk do të marrin pjesë në dasmën time dhe nuk do të më japin para. Në të njëjtën kohë, ata kishin blerë një makinë të shtrenjtë të huaj për motrën time. E lindja djalin tim dhe burri im ishte i emocionuar. Prindërit e mi më telefonuan dhe më uruan. Ata nuk kishin interes për jetën time. Së fundmi, djali im mbushi pesë vjet. Prindërit e burrit tim na dhuruan një apartament, djali im shkon në kopësht, dhe unë pres fëmijën tim të dytë. Një ditë nëna ime më telefonoi dhe më tha se motra ime po martohej. Ajo tha se nuk kishin para për dasmën e saj dhe se unë duhet të marr një hua. Unë refuzova. Ajo më tha se tani nuk kam më as prindër, as motra.
