Nëna ime na rriti mua dhe vëllain tim e vetme. Ajo u martua me një burrë që ishte 20 vite më i madh se ajo, ndërsa vetë ishte 30 vjeç. U martuan, lindëm unë dhe vëllai im, dhe më pas babai im ndërroi jetë. Që atëherë, nëna ime u përball me gjithçka e vetme.
Unë shkova të punoja sapo mbarova shkollën. Vëllai im shkoi në ushtri dhe, kur u kthye, donte të martohej dhe e solli nusen në shtëpinë tonë. Në atë kohë mendova se vajza ime duhej të qëndronte me nënën, ndërsa djali të shkonte te gruaja. Prandaj, zgjodha familjen time.
Në atë periudhë në fshat ishte bërë trend të shkoje të punoje në Itali, ndaj nuk hezitova. Për 18 vite nuk u ktheva në shtëpi, nuk telefonova as nënën, as vëllanë, dhe i thosha vetes: nëse janë të lumtur pa mua, le të jetojnë.
Kur takoja dikë nga fshati ynë në Romë, gjithmonë i pyesja për ta. Kështu dija se ishin mirë. Por një ditë u takova me një fqinje nga fshati, e cila kishte ardhur para disa ditësh dhe kërkonte punë, sepse donte të kursente para që vajza e saj të blinte një apartament.
Ajo më tha se nëna ime ishte e sëmurë dhe mezi ecte. Vëllai im dhe nusja e tij e kishin braktisur, dhe tani nëna ishte e vetme, kishte shumë nevojë për ndihmë. Nuk e di pse, por ajo që dëgjova më tronditi. Nuk fjeta gjithë natën dhe sapo u gdhi vendosa të kthehem në shtëpi. Të them të drejtën, kisha frikë.
Për shumë vite i kisha thënë vetes se nuk më duhej familja dhe se mund të përballoja gjithçka vetë. Por papritur kuptova se sa e çmuar dhe e dashur ishte nëna ime për mua. Deri atëherë, kisha kursyer një shumë të konsiderueshme. Ia lashë punën fqinjës dhe u ktheva në shtëpi.
Nëna nuk më priste. Nuk ka fjalë që mund të përshkruajnë takimin tonë pas kaq vitesh – qamë të dyja gjithë mbrëmjen, duke kërkuar falje njëra-tjetrës. Që të nesërmen fillova të kërkoja mjekë të mirë për nënën dhe e shtrova në spital. Pas disa muajsh, ajo u ndje shumë më mirë.
Më parë mendoja se me kursimet do të blija një apartament, por kur u ktheva në shtëpi, e ndryshova mendjen. Vendosa të investoj në shtëpinë e nënës – ndërruam sistemin e ngrohjes, solla ujë në shtëpi dhe fillova të rinovoja edhe dy dhoma e kuzhinën. Dua që nëna ime të jetojë në kushte të mira në pleqëri.
Vetëm tani kuptova se çfarë bekimi është të kesh një nënë.
