Kur u martova për herë të dytë, nuk mund ta besoja lumturinë time. Ai ishte burri i ëndrrave të mia, që u dashurua me mua dhe ishte gati të martohej me mua edhe pse kisha dy fëmijë. Falë tij, gjithmonë kishim para të mjaftueshme për të jetuar dhe kurrë nuk patëm probleme.
Për më tepër, nuk shqetësohesha për të ardhmen e vajzave, sepse e dija që burri im kishte një apartament që e kishte trashëguar nga gjyshja e tij, dhe planifikonim ta linim për to kur të rriteshin.
Por syzet rozë më ranë nga sytë kur një ditë, rastësisht, gjeta në ndarjen e makinës një akt noterial për dhurimin e atij apartamenti. Data në dokument ishte prej një viti më parë.
Apartamenti ishte dhuratë për një grua. Doli që ai më kishte bërë budallaqe për të paktën një vit. Ai dhe e dashura e tij ishin marrë vesh që t’i thoshte se apartamentin ia kishte dhënë me qira asaj. Sigurisht, kam shkuar disa herë atje dhe e kam parë, por nuk më ka rënë asgjë në sy dhe nuk dyshova për asgjë.
Objektivisht, ajo nuk është as e bukur, as e veçantë. Madje nuk mund ta kuptoj se çfarë ka parë burri im tek ajo. Për më tepër, edhe ajo kishte një fëmijë. Pra, ai nuk donte të siguronte një vend për të jetuar për vajzat e mia, që i kishte rritur si të tijat, por për një grua tjetër me fëmijë ishte i lumtur ta bënte këtë. Vendosa për momentin të mos përballesha me burrin tim, por së pari të flisja me vjehrrën.
Imagjinoni çudinë time kur mësova që ajo nuk u habit aspak. Doli që ajo e dinte gjithçka. Madje më tha që fëmija i asaj gruaje ishte i burrit tim. Pas asaj bisede, hipa në makinë dhe sapo dola në rrugë, pësoj një aksident.
Kur u ktheva në shtëpi, burri im filloi të më shante dhe të më bërtiste si i çmendur. Nuk e durova më dhe i thashë që e dija gjithçka për të dashurën e tij dhe për apartamentin. Ai më tha me qetësi se kjo nuk ishte puna ime dhe nuk më takonte fare. Dhe në fund shtoi:
“Mjaft më! U lodha duke punuar për ty dhe për fëmijët e tu!”
Ai mori gjërat dhe shkoi tek ajo grua. Gjatë procesit të divorcit, ai mori edhe gjysmën e apartamentit që kishim blerë së bashku gjatë martesës. Në fund, mbeta pothuajse pa asgjë. Përse ishte e nevojshme gjithë kjo? Çfarë bëra gabim, a nuk po e kuptoj?
