Përpiqem të përdor produkte të përgatitura në shtëpi. Gjatë fundjavave gjithmonë shkoj në tregun lokal. Aty ka gjithmonë produkte të freskëta të qumështit, vezë, perime, fruta, barishte, mish dhe shumë të tjera.
Po, aty gjithçka nuk duket aq bukur sa në supermarket, por jam e sigurt që produktet janë tërësisht natyrale, pa aditivë dhe shumë më të shëndetshme. Dhe për shijen… s’ka nevojë të flas. Një mëngjes të dielën shkova në treg.
Sapo arrita, dëgjova të bërtitura. U nisa nga ajo anë – nga kurioziteti, por edhe sepse duhej të blija qumësht, dhe zhurma vinte pikërisht nga ajo pjesë. Rastësisht, një grua me pallto lëkure, e gjitha e rregulluar, po bërtiste ndaj gjyshes nga e cila gjithmonë blej kos dhe qumësht.
“Kaq para për qumësht?! Me këto para blen një lopë të tërë! Ti e merr qumështin falas dhe do një pasuri për të! Të gjithë kanë çmime normale, çfarë ka të veçantë ky i yti? Asgjë!” Gjyshja u përpoq të thoshte diçka, por gruaja nuk pushoi për asnjë sekondë. Të gjithë e shikonin dhe kalonin tutje, por ndërgjegjja nuk më lejoi ta lija gjyshen vetëm.
Po, qumështi i saj ishte më i shtrenjtë se ai i të tjerëve, por kur e provon, nuk do të pish tjetër. Është aq i ëmbël, sa djali im e pi pa shtuar asgjë. Në qumështin e dyqanit gjithmonë i hedh sheqer dhe kakao. Edhe kosi dhe gjiza e saj janë thjesht të mrekullueshme. Me pak fjalë – çmimi është plotësisht i justifikuar.
Nuk mund ta duroja më. Iu afrova gruas dhe i thashë:
“E para, kuptoje vendin tënd. Kjo grua është më e madhe edhe se nëna jote.
E dyta, ky është produkti i saj – ajo ka të drejtë të vendosë çmimin që dëshiron. Nëse s’të pëlqen, shko bleje aty ku të pëlqen ty. Në supermarket nuk shkon t’u thuash të ulin çmimin e çokollatave të shtrenjta dhe ta bëjnë si të lirat, apo jo?
E treta – nëse mendon se ajo e merr qumështin falas, çfarë të pengon të blesh një lopë dhe të marrësh vetë qumësht falas?”
Pas këtij monologu, “zonja e egër” u largua, duke sharë nën zë. Me sa duket, nuk kishte më ç’të thoshte. Bleva pak qumësht. Gjyshja donte të ma jepte falas për ndihmën time, por unë tashmë e dija vlerën – lashë paratë mbi tavolinë dhe ika e lumtur dhe e qetë që e mbrojta gjyshen time.
