Dje u ktheva në shtëpi pas një mungese trejavore dhe vura re se enët ishin ende të palara në lavaman, dhe mbi tryezë ishte një pjatë me një sanduiç të paprekur nga darka ime e fundit përpara se të largohesha. Xhinset e mia ende qëndronin të varura mbi tharësen e rrobave, e vendosur në dhomën e ndenjjes. Ku kishte shkuar gruaja ime? Pse nuk kishte pastruar për gjithë këtë kohë?! Madje, vetëm dje folëm në telefon dhe i kërkova të bënte diçka…
U ktheva nga një udhëtim pune. Gjeta rrëmujë dhe kaos.
Mbrëmë u ktheva nga një udhëtim pune dhe u trondita përnjëmend. Jam profesionist në fushën e IT-së dhe një herë çdo tre-katër muaj udhëtoj jashtë vendit për tre javë për të përfunduar një projekt të rëndësishëm për një klient. Kjo na lejon të jetojmë në një nivel të mirë. Mendova se gruaja ime e kishte pranuar këtë lloj marrëveshjeje. Ajo kujdesej për logjistikën e shtëpisë – një gjë për të cilën unë nuk kam as durim, as interes.
Por kur hapa derën e apartamentit tonë (në fakt, apartamentit tim) dje, ndjeva diçka të çuditshme. Ajri ishte i rëndë dhe i ngarkuar, si të mos ishte ajrosur vendi për një kohë të gjatë. U habita aq shumë sa nuk hoqa as këpucët – thjesht lashë valixhen dhe shkova në kuzhinë. Enët ishin grumbulluar në lavaman, dhe mbi tryezë ishte ende ajo pjata me sanduiçin që nuk e hëngra para se të nisesha – sepse nxitova për në aeroport.
Martha nuk ishte aty. Do të betohesha që do të më priste në kuzhinë, duke përgatitur darkë – si gjithmonë kur kthehesha i lodhur nga udhëtimi.
Hyra në dhomën e ndenjjes dhe u drejtova tek tharësja e rrobave. Xhinset dhe këmishat e mia me kuadrate ishin ende të varura atje, si të trishtueshme. Mendova se Martha duhet të ketë humbur mendjen. Nuk ishte në karakterin e saj të linte gjërat kaq pas dore.
Por… Martha nuk ishte askund.
Ngadalë po e kuptoja – gruaja ime ishte larguar.
U përpoqa ta telefonoja, por nuk përgjigjej. U shtriva në divan dhe aty vura re një letër pranë telekomandës së televizorit. Në të kishte shkruar se kishte reflektuar dhe kishte vendosur të më linte. Kishte gjetur një punë të mirë në një qytet tjetër dhe kishte vendosur ta shfrytëzonte mundësinë. Do të më kontaktonte për çështjen e divorcit.
Vetëm dje folëm në telefon, në mënyrë krejt normale! Nuk tha asnjë fjalë! I kërkova madje të më hekurosë dy këmisha për një takim me shefin dhe t’i veshë diçka seksi për në mbrëmje sepse më kishte marrë malli… Dhe ja ku jemi!
Pranë letrës kishte lënë udhëzime për larësen e rrobave dhe enëve, me një shënim: “Fat të mbarë në jetën tënde të re.” Përkrah, kishte vizatuar një tufë me lule nargjisë.
Sa mosmirënjohëse… Të gjithë ia kishin zili jetën që bënte, dhe ajo thjesht mori plaçkat dhe u zhduk. Çfarë duhet të bëj tani?
