Në fshat asgjë nuk mbetet sekret. Oleg e kishte nuhatur që Varya do ta tradhtonte. Vendosi ta verifikonte vetë. I tha gruas se do të shkonte në qytet për punë, dhe disa orë më vonë u kthye në heshtje. Hyri në shtëpi dhe i pa të gjitha me sytë e tij. Varyara, siç thonë, “në të dyzet e pesat, gruaja është përsëri si luleshtrydhe”, ishte shtrirë me një burrë nga fshati fqinj. Por ata ishin martuar nga dashuria…
Oleg u kthye dhe doli, duke e përplasur derën me forcë. Pas një apo dy ditësh në pyll, në një kasolle gjahu, u qetësua pak. Pastaj u kthye, hodhi gjërat në makinë dhe pa e kthyer kokën nga Varya, u nis…
Në skajin tjetër të fshatit, ku ndodhej baraka e vjetër e gjyshërve të tij, Oleg filloi të ndërtonte një shtëpi të re.
Vera sapo kishte filluar. Dhe duart e Olegut “i kishin vendin e vet”. Pas disa muajsh, shtëpia e re prej druri ishte gati.
– “Është një shtëpi e shkëlqyer, Oleg. Plot dritë dhe e madhe,” – i tha Potapi, fqinji që shpesh ndihmonte Olegun me ndërtimin. Dhe shtoi: “Tani mund të mendosh për një familje.”
Potapi dhe gruaja e tij jetonin vetëm. Por katër muaj më parë, vajza e tyre Sonja ishte shpërngulur tek ata. Ajo kishte lënë burrin e saj alkoolik dhe kishte shkuar të jetonte me prindërit. Sonja shpesh e vëzhgonte Olegun teksa punonte. Ai ishte shumë i zoti në gjithçka që bënte. Dhe nëse ndodhte që t’i fliste ndonjëherë, skuqej dhe turpërohej si një vajzë e vogël.
Edhe Oleg e pëlqente Sonjën. Ajo kishte 40 vjeç dhe ende ishte elegante si një nxënëse. Por ajo mbante thellë brenda vetes dhimbjen e madhe të tradhtisë…
Një ditë, kur Potapi dhe gruaja e tij kishin shkuar për vizitë te të afërmit në fshatin fqinj dhe Sonja kishte mbetur vetëm në shtëpi, erdhi ish-burri i saj.
Ai donte ta kthente Sonjën me forcë, por ajo nuk pranoi. Atëherë ai filloi ta godiste. Oleg dëgjoi zhurmën, u fut me nxitim, e kapi burrin për qafe dhe e hodhi jashtë nga shtëpia. Ai u ngrit, por kur pa Olegun – u largua pa thënë fjalë, duke çaluar.
Oleg e përkëdheli Sonjën në kokë dhe i tha: “Qetësohu, Sonja. Ai nuk do të kthehet më këtu. Nuk do të lejoj askënd të të lëndojë…”
Në mbrëmje, Potapi dhe gruaja e tij e ftuan për darkë dhe e falënderuan për mbrojtjen.
Dhe Oleg i mori dorën Sonjës dhe tha:
– “Martohu me mua. Dhe ju, prindërit e saj, ju lutem për bekimin tuaj.”
“Ç’të thashë?” – iu drejtua Potapi gruas së tij.
“A nuk të thashë që Oleg e shikonte Sonjën? Dhe ti nuk më besove!”
