Kur përfundova shkollën fillore, babai im vendosi të martohej përsëri. Nëna ime kishte vdekur në një aksident automobilistik kur isha vetëm tre vjeç. Babai ishte thellësisht i dëshpëruar dhe nuk mund të them se u gëzova kur në jetën e tij u shfaq një grua e re – por nuk isha as kundër saj.
Përkundrazi, ndodhi që ishte pikërisht gruaja e re e babait – Aldona – ajo që nuk më pëlqente. Marrëdhëniet tona ishin të këqija që nga fillimi. Që ditën e parë, ajo ankoheshin për mua tek babai, shpesh padrejtësisht. Në çdo mosmarrëveshje, babai im gjithmonë zinte anën e saj. Jeta në atë familje u bë e padurueshme për mua.
Në fund, babai më çoi tek gjyshi dhe gjyshja ime, që jetonin në një qytet tjetër. Më la atje… dhe më harroi. Në fillim i telefonoja shpesh, më mungonte shumë, por më vonë kuptova që ai nuk kishte më nevojë për mua. Gjyshi dhe gjyshja bënë gjithçka që të ndihesha mirë.
Më dhanë kujdesin më të mirë dhe më donin sinqerisht. Gjyshi më mësoi shumë gjëra që i di edhe sot. Me pensionet e tyre të vogla, ata më blinin gjëra moderne që të mos ndihesha më pak se fëmijët që jetonin me prindërit e tyre. Vendosa që duhet të bëja një karrierë të shkëlqyer, që babai im të turpërohej për mënyrën si më kishte trajtuar.
Shkëlqeva në gjimnaz, e kalova maturën me sukses të lartë, pastaj u regjistrova në universitet. Në vitin e tretë ndihmoja shokë e studentë të tjerë kundrejt pagesës, dhe në të katërtin gjeta punë në një kompani të vogël. Në vitin e fundit shkova me shkëmbim në Zvicër dhe tani kam kompaninë time – gjithçka po shkon mirë.
Kam një apartament të madh, një grua të mrekullueshme dhe një vajzë – princeshën time.
Nuk e di si babai im e mori adresën time, por një ditë thjesht u shfaq para derës sime. Doli që Aldona fillimisht kishte aplikuar për të marrë në pronësi apartamentin e tij, pastaj e kishte mashtruar – ia kishte marrë, e kishte shitur, mori paratë dhe u zhduk.
Babai im vendosi se, si biri i tij biologjik që tani ka mundësi, unë duhet t’i bleja një apartament.
Mblodha gjithë vetëpërmbajtjen time për të mos e përzënë në çast. Të nesërmen në mëngjes e çova tek shtëpia e gjyshit dhe gjyshes sime. Ata nuk patën kundërshtime – shëndeti i tyre ishte përkeqësuar dhe kishin nevojë për kujdes të përditshëm. Ndoshta tani babai im është penduar për atë që bëri, por e kaluara nuk mund të kthehet apo ndryshohet.
