Olga po përgatiste darkën kur dikush trokiti në derë. Ajo e fik sobën dhe shkoi të hapte. Në prag qëndronte Vasil, djali i fqinjës së saj, Marina. Me lot në sy ai e pyeti nëse halla Olja e kishte parë nënën e tij. Olja u përpoq ta qetësonte dhe i tha se ndoshta makina ishte prishur dhe prindërit e tij po vonoheshin, por do të ktheheshin së shpejti.
Ajo e ftoi Vasilin brenda dhe nisi të telefononte të gjithë njerëzit që njihte bashkë me prindërit e tij. Pas disa minutash, mori lajmin e tmerrshëm. Prindërit e Vasilit – Marina dhe Vadimi…
Olga ishte njohur me fqinjët përballë rrugës kur ata u shpërngulën për herë të parë. Fqinjët e rinj, Vadimi dhe Marina, kishin katër fëmijë. Një mbrëmje Marina kishte ardhur me një tortë në dorë dhe ashtu kishte nisur miqësia e tyre. Fëmijët gjithashtu ishin afruar shumë me njëri-tjetrin, dhe ndonjëherë, kur Marina dhe burri i saj shkonin për vizitë te prindërit e moshuar, Olja kujdesej për djemtë.
Olga nuk kishte fëmijë të saj dhe i donte shumë fëmijët e Marinës, të cilët, pavarësisht moshës, ishin shumë të sjellshëm dhe të dëgjueshëm. Kur dëgjoi lajmin e tmerrshëm nga burri i saj, Olja u ul në korridor me kokën ulur dhe as nuk i ndiente lotët që i rridhnin faqeve. Një telefonatë e zgjoi.
Ishte bashkëshorti i saj, Sashka, i cili e pyeti çfarë të sillte. Olja i tregoi gjithçka. Sashka e qetësoi, duke i thënë se tani fëmijët kishin më shumë se kurrë nevojë për ta.
Atë ditë Olja dhe Sashka zhvilluan një bisedë serioze me fëmijët, u treguan të vërtetën dhe u propozuan të bëheshin kujdestarët e tyre – duke u lënë vetë fëmijëve vendimin nëse donin t’i pranonin si prindër apo jo.
Ata nuk kishin të afërm të tjerë. Fëmijët pranuan njëzëri.
Kaluan dy vite. Kishte shumë momente të vështira, por familja e tyre e bashkuar arriti t’i kapërcejë të gjitha. Vasil u bë ndihmësi i pazëvendësueshëm për të gjithë.
Ndonjëherë Olja i kërkonte edhe t’i nxirrte vëllezërit për shëtitje dhe ndjehej krenare për Vasilin e rritur. Një vit e gjysmë më vonë, Olja dhe Sashka patën edhe një fëmijë të tyre. Të gjithë ishin shumë të lumtur për këtë, dhe mes fëmijëve nuk kishte xhelozi apo dallime – ishin një familje e vërtetë.
