Gruaja ime vdiq para disa viteve. Atëherë djali ynë ishte katër vjeç. Viti i fundit i jetës së saj ishte shumë i vështirë për ne.
Nëna ime e mori Sasha-n, djalin tonë, për të jetuar disa kohë me të, që të mos e shihte vuajtjen e nënës së tij. Tani, pesë vjet më pas, jetojmë së bashku. Viti i parë ishte shumë i vështirë. Edhe për mua, edhe për djalin tim, na mungonte shumë. Sasha i mungonte veçanërisht dashuria dhe ngrohtësia e nënës së tij. Për fat, Sasha tashmë shkon në shkollë, ka miq të rinj dhe është regjistruar për mësime noti. Ndërkohë unë punoj dhe kujdesem për djalin tim. As që kisha menduar për jetën time personale, derisa e njoha atë. Ishim në dasmën e kushëririt tim. Fëmijët kishin organizuar gjithçka shumë mirë, ishte shumë argëtuese. Një vajzë shumë e bukur më ftoi për një vallëzim të ngadaltë. Pas kësaj, folëm shumë.
Kur e shoqërova deri në shtëpi, ne ndërruam numrat. Të nesërmen nuk e thirra. Më kujtuan momentet e lumtura me gruan time, lindjen e djalit tonë, atë si e prisnim. Vendosa të ndaj këtë rrjedhë mendimesh me nënën time. Ajo më tha se do të ishte mirë që t’i telefonoja. Herët a vonë, Sasha do të krijonte familjen e tij, dhe unë do të mbesja vetëm. Kur vendosa t’i telefonoj Lorës, ajo më telefonoi dhe më ftoi për të shkuar në kinema. Pranova të shkoja. Shkuam në një takim dhe unë i thashë menjëherë se kam një fëmijë. Ajo më tha se ka qenë e martuar për dy vjet, pastaj është divorcuar dhe nuk ka fëmijë. Kështu filluam të takoheshim më shpesh. Më pas e prezantova me Sasha-n. Ajo vinte në shtëpinë tonë dhe na përgatiste gjëra shumë të shijshme. Disa herë qëndronte edhe natën.
Ishte mirë të zgjohem pranë gruas që doja. Kur e kërkova të transferohej te ne, ajo më tha se ndihej e turpëruar nga djali im. Por Sasha e trajtonte shumë mirë. Kurrë nuk tha asgjë të keqe. Unë vendosa thjesht të pres. Gjashtë muaj më vonë, i propozoja martesë. E mendova mirë. Ishim vetëm në një kafe të madhe dhe doja me të vërtetë që ta bëja këtë ditë speciale për të. Kur i propozuam, ajo tha se nuk do ta pranojë deri sa të zgjidhja çështjen me djalin tim. Lora tha se Sasha kurrë nuk do ta pranojë si nënën e tij, se ajo do të mbetet gjithmonë e panjohur për të. Ajo shtoi se, nëse e lë Sasha-n të jetojë te prindërit e mi, do të pranojë. Nuk e di çfarë të bëj: ai është djali im. Dhe ajo është gruaja ime e dashur. Si mund të më propozojë një gjë të tillë?
