Jetova me gruan time për 10 vjet të lumtura. Rritëm dy djem të mrekullueshëm. Fëmijët tashmë shkonin në shkollë. Kur lindi nevoja për klube, kurse dhe aktivitete për zhvillimin e tyre, rezultoi që nuk kishim para të mjaftueshme.
Në atë kohë, unë dhe gruaja ime punonim në një kompani ndërtimi. Fitonim mirë. Por kishim dy fëmijë. Prandaj vendosa të shkoja për punë jashtë vendit. Për fat, kisha miq të vjetër që më ndihmuan të gjeja punë. “Për gjashtë muaj mund të fitosh para të mira jashtë,” i thashë gruas sime. Asaj i pëlqeu ideja. Për herë të parë, ata 6 muaj më dukeshin si punë e rëndë.
Doja t’i shihja fëmijët, t’i përqafoja, të flisja me ta. Por e kuptoja që po e bëja për të mirën e tyre. Gruaja më telefononte shpesh, më tregonte për përparimin e fëmijëve, që më mungonin të gjithë dhe po më prisnin. Në fund të vjeshtës u ktheva në shtëpi. Gjithçka ishte shumë mirë. Ishim të lumtur. Gjashtë muaj më vonë gruaja ime lindi një vajzë. Kur kuptova që Julia ishte shtatzënë, u trondita. Si ishte e mundur kjo, kujt i përkiste ajo fëmijë? Pastaj u qetësova.
Julia nuk shpjegoi asgjë, përveç se gjithmonë kishte qenë e gatshme të nënshkruante dokumentet për divorc. Nuk nxitova të divorcohesha, sepse e pashë që Julia ishte shumë e shqetësuar, dhe vendosa të mos e ngacmoja, por të prisja që të më tregonte gjithçka. Nuk kisha arsye të nxitohesha.
E doja dhe e dua gruan time dhe djemtë e mi. Nuk doja t’i humbisja dhe shpresoja që gjithçka do të rregullohej. Me pak fjalë, e pranova, domethënë i fala gruas sime tradhtinë. Sidomos kur lindi një vajzë. Gjithmonë kam dashur të kem një vajzë. E quajtëm Sonja, dielli im. Ajo u rrit shumë shpejt. Fjalën e parë që tha ishte “babi”. Nuk mund ta imagjinoj se si kam jetuar pa Sonjën. Ajo e mbushte gjithë hapësirën time, të gjitha mendimet e mia. U ktheva në punën time të vjetër.
Pas punës, gjithmonë vrapoja në supermarket, blija gjëra të vogla për fëmijët dhe kthehesha në shtëpi. Marrëdhëniet me gruan time u përmirësuan. Ajo e pa përkushtimin tim ndaj vajzës dhe u ndie e turpëruar. Edhe unë e ndjeva. Kishte njëfarë tensioni mes nesh. Por jeta vazhdonte. Nuk doja ta analizoja situatën shumë thellë. Në atë kohë, ndihesha mirë. Në shtëpi gjithmonë më priste një krijesë e vogël që vinte me hapa të pasigurt drejt meje.
Dhe unë isha i lumtur. Ndoshta ishte mirë që nuk dija asgjë. Por së fundmi, takova një mik të vjetër. Më pyeti nëse po planifikoja të shkoja përsëri jashtë vendit. I thashë se nuk e dija. Pastaj më pyeti: “Si është vajza jote? E di fare mirë kujt i përket ajo? Është e imja. Nëse do të më ofendosh, nuk do të funksionojë. E dua gruan dhe fëmijët e mi. Dhe nëse do të jesh burrë i vërtetë, mos përhap thashetheme. Ky është familja ime.” Dola jashtë, duke e lënë mikun tim në një gjendje të hutuar.
Atë ditë ndjeva se duhej të mbroja fëmijët dhe gruan time nga thashethemet e të tjerëve. Julia pa që u ktheva në shtëpi shumë i acaruar. Më pyeti çfarë kishte ndodhur. I thashë se isha takuar me Vasilin. Sapo dëgjoi atë emër, Julia menjëherë ndryshoi fytyrën dhe më pas me zë që i dridhej tha se ishte koha të më tregonte gjithçka që kishte ndodhur.
Ndërsa isha jashtë vendit, Vasili e vizitonte shpesh shtëpinë tonë, sepse i besoja dhe i kisha kërkuar ndonjëherë t’i ndihmonte gruas time. Një ditë, Vasili kishte shkuar te Julia dhe i kishte thënë se unë kisha marrë një grua tjetër dhe nuk do të kthehesha më në shtëpi. Ai i kishte thënë se ishte aq shumë i dashuruar me të, sa kishte harruar gruan dhe fëmijët e vet në Ukrainë.
Dhe pastaj Vasili kishte përfituar nga fakti që Julia ishte e zemëruar dhe e mërzitur me mua. Ndërkohë unë, për fat të keq, nuk i përgjigjesha telefonatave të saj për disa ditë, sepse më kishin vjedhur telefonin. Kështu që ajo kishte imagjinuar çdo gjë. Sigurisht që ndihesha keq duke dëgjuar gjithë këtë. Por e dija që ishte një gabim. I kërkova ta harronte gjithçka që kishte ndodhur dhe të jetonim si më parë. Julia më do, dhe unë e dua atë. Kemi një familje, fëmijë. A nuk është kjo gjëja më e rëndësishme? Askush nuk ka të drejtë të ndërhyjë në familjen tonë, e aq më pak të na gjykojë mua ose Julian! Të gjithë bëjmë gabime!
