Djali Sasha nuk donte të kthehej në shtëpi. Nëna e tij shtrihej gjithë ditën në divan dhe zgjohej vetëm për të pirë. Por gjithçka ishte ndryshe. Kishte një baba, të gëzuar dhe të bukur, i cili e mbante në duar dhe luante me të. Kur babai im sëmurej, ata shkonin në spital për ta vizituar.
Dhe kur babai im vdiq, nëna ime u angazhua me shishen. Shumë shpejt e pushuan nga puna. Kallëza e tij nuk e ndihmoi dhe të gjithë të afërmit e tij e kthejnë shpinën. Sasha fshehurazi mbledhte shishe që të kishte edhe një copë cent. Pas Vitit të Ri, një nga shokët e Sashës i ofroi të punonte duke ngjitur shpallje në shtyllat e lagjes.
Feliciteti i djalit nuk kishte kufi. Një ditë, kur Sasha po ngjiste shpallje në lagjen e tij, u sulmua nga qentë e pastrehë. Sasha bërtiti dhe thirri nënën e tij… “Sasha, bir?” – dëgjoi zërin e nënës së tij. Ajo vrapoi tek ai, e mori në duar, dhe fqinjët ndihmuan për t’i larguar qentë.
Kur u kthye në vete, djali vuri re që nëna e tij kishte vrapuar tek ai pa këpucë dhe me një rrobë të lehtë. Fqinja e tyre u tregoi që të hynin në apartament. Për herë të parë, Igor, kështu quhej fqinji, ishte në shtëpinë e tyre. Ai shikoi rreth e rrotull, pa kaosin dhe kuptoi situatën. Kaluan disa ditë. Që nga ajo kohë, nëna ime nuk ka pirë asgjë më fort se kompot. Ajo pastronte, hidhte plehrat dhe mbylli derën për “miqtë” e saj për gjithmonë. Papritmas dikush trokiti në derë. Në prag qëndronte Ignaci, i cili mbante çanta me produkte të ndryshme. Kur u err, Sasha shkoi të flinte. Nëna e tij dhe Igor qëndruan gjatë në kuzhinë: Sasha dëgjonte zërat e tyre të mbyllur. Igor u bë një vizitor i shpeshtë në shtëpinë e Sashës. Asnjëherë nuk e kishte parë nënën e tij kaq të lumtur. – Sasha, a ke ndonjë kundërshtim që të martohem me xhaxhain Igor? – Sigurisht që jo, mami. Të dua shumë. Dua që të jesh më e lumtura që mund të jesh.
