Unë, gruaja ime dhe vjehrra po ndërtonim një shtëpi verore. Në këtë punë merrnin pjesë edhe vëllezërit e gruas sime. Unë kam makinë, dhe sa herë duhej bërë diçka apo duhej transportuar ndonjë gjë, gjithmonë më kërkonin mua. Edhe pse kishin makina vetë, nuk donin të lodheshin.
Edhe kësaj here ndodhi njësoj. Shkova te shtëpia verore dhe pashë që ata po bënin mish në skarë dhe pinin birrë për t’u “çlodhur”. Ndërkohë kishim një mal me punë. Kur arrita, më thanë që duhet të zhvendosja krevatet. Ua shpjegova që nuk mundesha, sepse harxhoj shumë për karburant dhe të nesërmen duhej të shkoja në punë.
Përveç kësaj, nuk doja të lodhesha tepër. Reaguan menjëherë, si të ishin ofenduar. Ndoshta sepse gjithmonë kisha bërë gjithçka që më thoshin pa fjalë, ndaj më ishin ngjitur në qafë.
Kështu ndodh gjithmonë kur bën gjithçka që të thonë – dhe sapo refuzon një herë, bëhesh njeriu më i keq në botë. Pas këtij incidenti, të ashtuquajturit të afërm pushuan së foluri me mua; ndërprenë çdo komunikim, por vetëm me mua. E imagjinon dot?
Erdhën në shtëpinë time dhe nuk më flisnin. Fillimisht më bezdiste, ishte e pakëndshme, por pastaj vendosa t’i injoroj. Fillova të mendoj nëse më duhen vërtet të tillë të afërm.
Edhe gruaja më shikonte me një vështrim të çuditshëm. As ajo nuk e kuptonte pse thashë jo. Pse ata duhet të shijojnë skarën, të pinë birrë, të pushojnë, ndërsa unë të bëj gjithë punën vetëm? Kështu ndodh gjithmonë kur je “njeri i përshtatshëm”.
Nuk duhet të jesh i përshtatshëm për të tjerët – duhet të bësh atë që të përshtatet ty. Nëse nuk janë të kënaqur, është problemi i tyre.
