Kur zbuluam që isha shtatzënë, në ekon e parë na thanë se do të ishin binjakë. Kjo na habiti pak mua dhe burrin tim. Ishte një sfidë e madhe për ne. Djali ynë i madh është 10 vjeç, kishim vendosur për një tjetër djalë – dhe në fund na lindën dy.
Por nuk kishte më kthim pas, do të rrisnim edhe dy të tjerë. Është diçka e mrekullueshme! Në spital gjithmonë e pyesja mjekun: “A është gjithçka në rregull? Më duket sikur po lëviz vetëm njëri.” Por mjekët gjithmonë më përgjigjeshin:
“Në ditëlindjen time, më erdhën për vizitë prindërit dhe motrat. Kaluan kohë me mua, festuam. Unë shkova të pushoj. Të nesërmen në mëngjes shkova te burri dhe i thashë:
‘Më ço në spital.’ Më çoi dhe pas pak kohe linda trinjakë. Në lindje ishin dy mjekë. Morën të dy bebet e vogla dhe dolën. Papritur dëgjova një britmë:
‘Ndalo!’ Bërtitën aq fort sa e dëgjoi gjithë reparti. Doktori u kthye me vrap dhe po mbante një tjetër fëmijë që ishte harruar. Kur i pashë, ishin në shok – nga doli edhe një tjetër fëmijë? Pas pak më dhanë telefonin dhe më thanë:
‘Telefono burrin tënd. Tani je ti në shok, do ta trembësh edhe më shumë, ne do të të themi çfarë të thuash, ti vetëm fol.’ Mora telefonin dhe i thashë: ‘Misho, nëse je duke ngarë makinën, ndalo.’ Ai më përgjigjet: ‘Jam në shtëpi.’ I thashë: ‘Atëherë ulu.’
U ul dhe unë i thashë: ‘Kam lindur, gjithçka është në rregull.’ Ai: ‘Kush lindi?’ I thashë: ‘Dy djem dhe një vajzë e ëmbël.’ Një minutë heshtje, pastaj një e qeshur e madhe dhe ai thotë: ‘Ku ka dy, ka edhe tre!’ Më vonë m’i sollën të tre fëmijët – ishte një përvojë e paharrueshme.
