Gruaja ime kishte harruar kujdesin personal, nuk kujdesej më për flokët dhe vura re se gjithnjë e më shpesh ndihej era djersë nga ajo. Ndërpreu gjërat bazë: të lante thonjtë, të rruante këmbët, të vishte reçipeta – për këtë arsye i qenë varur gjinjtë. Të gjitha këto gjëra më ndikonin shumë negativisht. Nuk shihja më gruan në të cilën isha dashuruar. Dhe kështu, ika.
Sot, pikërisht një vit pas ndarjes sonë, takova ish-gruan time. Nuk mund t’u besoja syve: sa bukur dukej! E rregulluar, e hijshme, me trup të formuar, e veshur me një fustan që zbulonte shumë. Ishte e pabesueshme! Refuzoja ta besoja. Nuk dukej aspak si nëna e tre fëmijëve (fëmijët e mi!). Dhe fillova të mendoja çfarë kishte ndodhur në të vërtetë. Ndoshta kur ishte me mua, nuk kishte kohë të shkonte në palestër sepse gjithë kohën e kalonte me mua dhe me fëmijët tanë?
Ndoshta nuk vishte reçipeta sepse nuk kishte kohë të merrej me to, sepse duhej të ushqente fëmijët me gji? Ndoshta nuk i rruante këmbët apo nuk rregullonte vetullat sepse duhej të gatuante, të lante dhe të pastronte për të gjithë ne? Tani më bie ndër mend që ndoshta ajo ishte në të vërtetë e lumtur? Ajo gjithmonë kishte ëndërruar një familje të madhe dhe të fortë, kishte dashur të kujdesej për dikë. Ndoshta jeta e saj ishte e bukur, dhe unë thjesht nuk…
Nuk arrita ta vlerësoj. Dua të them vetëm një gjë: tani e di se çfarë është një grua e vërtetë në shtëpi, dhe unë e humba atë – humba njeriun që ishte lumturia ime më e madhe. E zëvendësova bukurinë e brendshme me atë të jashtme. Dhe ajo takoi një burrë që nuk e trajtoi më si shërbëtore dhe i dha kohë të kujdesej për veten.
Tani është vonë për të ndryshuar ndonjë gjë. “Sa herë që mendoni se dikush nuk ju meriton ose nuk përmbush pritshmëritë tuaja, shikoni thellë në veten tuaj dhe mendoni se çfarë i jepni atij personi në këmbim. A po bëni një gabim tani? Nëse nuk jeni ende të vendosur, bëni diçka të bukur për njeriun tuaj të dashur.”
