Në 6 të mëngjesit, burri më shtyu nga shtrati: kur mësova shkakun, menjëherë kërkova divorc.
Gjithmonë kam menduar se gjëja më e rëndësishme në një marrëdhënie është kuptimi i ndërsjellë. Unë dhe Senja ishim martuar vetëm gjashtë muaj, dhe dukej se gjithçka ishte mirë. Por një udhëtim në fshat tek nëna e tij ndryshoi gjithçka.
Unë kam grown në qytet, punoj me një kompani të huaj, kështu që orari im është i shtyrë – shpesh punoj natën dhe flenë ditën. Senja ka lindur dhe është rritur në fshat, ku ngriheshin në orën 6 të mëngjesit, dhe kjo ishte normale për të. Por më parë, kjo nuk kishte qenë një problem për ne – nëse harroja të përgatisja mëngjesin, ai mund ta bënte vetë ose të pinte kafenë në punë.
Por pas udhëtimit tek nëna e tij, ai u ndryshua papritur.
Udhëtimi që ndryshoi gjithçka
Nëna e tij jetonte në një fshat të vogël në një shtëpi të vjetër dhe të ngrohtë. Pritja e ngrohtë, atmosfera familjare dhe bisedat e përbashkëta ishin ato që prisja. Por realiteti ishte ndryshe.
Nëna e tij që nga dita e parë filloi të më jepte “këshilla”:
– Gruaja në shtëpi duhet të ngrihet e para dhe të zgjojë burrin! Kjo është normale! – më tha ajo me fjalë të ashpra kur e humba mëngjesin.
Unë u mundova të bëj shaka, por vura re që Senja papritur filloi ta dëgjonte më me vëmendje nënën e tij.
Ditën tjetër më priste “surpriza” e parë.
Ngritja e hershme… apo rënia në dysheme?
U zgjova nga një goditje e papritur. Pashë që isha rënë në dysheme dhe kisha dhimbje në anën time.
– Senja, çfarë po bën?! – thashë, ende duke mos kuptuar çfarë po ndodhte.
Burri e shikoi qetë dhe më tha:
– Nuk e dëgjove alarmin. Dhe mama tha se është më mirë kështu – mësohu.
Nuk mund të besoja veshëve të mi.
– A je serioz?! Më fole nga shtrati sepse kështu “është e drejtë”?!
– Kështu është në familjen tonë, – tha ai duke lëvizur supet.
Unë ende shpresoja se ishte një rastësi.
Por ditën tjetër, gjithçka u përsërit.
Kur dashuria kthehet në tirani
Pas kthimit në qytet, situata nuk ndryshoi. Senja vazhdoi të përdorë metodën “alarm” nga nëna e tij.
– Duhet të mësosh. Ti je gruaja ime! – më thoshte ai.
– Por punoj natën, fizikisht nuk mund të ngrihem në orën 6!
– Kjo nuk është një justifikim. Gruaja duhet t’u përshtatet burrit.
Unë kuptova se ne ishim njerëz nga dy bote të ndryshme.
Divorci – është zgjidhja më e mirë?
Kur i tregova shoqeve, ato u ndanë në mendime.
– Ndoshta duhet të flasësh me të? – këshilluan disa.
– Kjo nuk është normale! Ai nuk të respekton, ik! – më thoshin të tjerët.
Por unë e kisha vendosur tashmë. Një njeri që është i gatshëm të poshtrojë gruan për këshillat e mamasë, nuk do të ndryshojë kurrë.
Kështu që kërkova divorc.
A do ta falnit ju? Apo ky ishte vërtet i vetmi zgjidhje?
